Het is inmiddels al weer een tijdje geleden dat ik wat op de blog heb gezet,
druk druk druk en soms gebrek aan inspiratie.
In maart met 3 lieve vriendinnen naar Brazilie afgereisd voor weer mooie avonturen, ik werd eind 2013 spontaan uitgenodigd en na overleg kon ik niet weigeren.
we hebben gelogeerd bij oa Ricardo, zie foto in de wei bij de paarden:
en bij Marcello en Sophia op hun castello (foto gemaakt vanaf de rug van een paard, uitzicht op een kudde koeien die we passeerden)
Veel paardgereden, weer veel geleerd, heerlijk geklets en wederom veel te kort. Maar ook weer heerlijk om thuis te zijn en dan weer thuis te genieten.
************************************************************************************
Zorgen om mijn vader, zijn gezondheid laat te wensen over, wat gepaard gaat met up en downs, gelukkig ook veel ups, sommige momenten in het leven doen je beseffen en leren dat soms kleine dingen, zo groots kunnen zijn.
Dankbaar ben ik voor de geweldige momenten die we samen delen en die we hebben mogen beleven, van “ simpel” op een zondag middag samen lunchen tot samen met willy en mijn ouders een dagje dolfinarium waar speciaal voor papa een contact met een dolfijn mogelijk was, in 1 woord, genieten, vooral ook omdat papa op dat moment niet door had dat dit speciaal voor hem geregeld was, hij genoot met volle teugen en ging helemaal op in het moment. Om achteraf ineens vol te schieten toen hij zich bedacht dat het niet zo vanzelfsprekend was om zoiets mee te mogen maken, en toen van hem de vraag kwam, hebben jullie dit voor mij geregeld? Ja papa, dat hebben we, gaaf he!!
************************************************************************************
In september afscheid van onze Jigger,
het blijft nog steeds onwerkelijk, ook al zijn we inmiddels een klein beetje aan een leven zonder Jigger gewent, nog dagelijks word ze enorm gemist, het blijft pijn doen maar de dankbaarheid is enorm groot, een hondje als jigger in ons leven gehad te mogen hebben, is een rijkdom, een hondje wat in alles de overtreffende trap was. Niets was haar te veel en alles deed ze vol overgave, zowel wenselijk als minder wenselijke activiteiten.
***********************************************************************************
De maand september maakte ook dat we kennis maakte met Tornado, wat begon als een logeer paard waar we mee aan de gang zouden gaan en waar we zijn eigenaar wilde helpen om een plekje voor hem te zoeken en waar zijn eigenaar ons een paardje gunde om voor nu een dier te hebben waar Willy mee kon rijden, eindigden in een paard erbij kopen, de klik was er al snel en het werd al steeds moeilijker om hem uit ons leven te denken, dus een tijdje later zijn wij eigenaar geworden van Tornado, waar we tot op heden geen spijt van hebben.
De ritten op hem zijn heerlijk, het is zalig om samen de bossen in te kunnen en het is prachtig te zien hoe Willy en Tornado steeds meer een team vormen.
Wat een rijkdom.
