1 en 2 juni hadden we de Sela De Ouro, dit keer georganiseerd in nederland, vorig jaar kon ik vanwege een terugval met Kunst haar gezondheid, niet mee doen, dit keer was ze topfit en was ze er klaar voor.
na de zegening kon de rit van start.
Tijdens de endurancerit ging Kunst als een speer, vooral samen met zoon Duke, die 2 liepen in precies hetzelfde rithme en gedurende de dag konden die 2 mega hard in picada, afijn, super dag, die avond ben ik met Kunst weer naar huis gegaan zodat ze in de nacht op een vertrouwde omgeving was.
De volgende ochtend was iedereen weer fris en fruitig aanwezig, het was tijd voor de evaluation, oftewel we werden in groepen ingedeeld: picada en batida en dan per geslacht, dus hengsten ruinen en merries, Kunst en ik deden dus mee in de Picada merrie klasse, zoooo trots op dat meisje, ze werd gewoon eerste, ik wist niet wat ik hoorde en kreeg tranen in mijn ogen toen ik het door kreeg doordat degene die achter mij reed, me influisterde dat Kunst eerste stond, WOW, met haar 20 jaar!
Daarna de prova functional, dat vind ik echt lachen, ik ben daar niet voor in de wieg gelegd, het bestaat oa uit een poortje open en dichtdoen vanaf je paard, zodra ik ga nadenken, gaat het mis, aan Kunst ligt het niet, ik ben daar gewoon verschrikkelijk onhandig in. het galop stuk heb ik rustig aan gedaan, een stukje galop op de lange zijde, maar het is niet (in tegenstelling tot veel MM's) niet haar sterktste punt, en toen nog een hindernisje, zo hoog dat we er in stap ook overheen konden stappen, ging prima, ik dacht, we gaan voor de fun en de veiligheid.
Complimenten gehad van diverse mensen dat Kunst bitloos gereden werd en dat ze daar prima op presteerde, afijn, een super weekend en leuk om weer veel MM liefhebbers bij elkaar te zien.
Afijn, maandags koffer pakken, thuis nog vanalles regelen en klaarzetten en dinsdagochtend op pad, van A'dam (waar we onze medereizigers ontmoette, andre en yvonne zeilstra) naar Lisboa, dan naar sao paulo en daar werden we opgehaald, onze gastheer had vervoer voor ons geregeld, het was inmiddels midden in de nacht (in nederland inmiddels weer ochtend), en na wat zoekwerk en diverse keren bellen, kwamen we op de haras aan, we kregen ieder een eigen huis, met alles erop en eraan, wow, dat hadden we niet durven dromen,
we zijn daar tot vrijdag middag geweest, veel gereden, ook de mannen en die genoten zichtbaar en wat waren we trots op hun, bergen op en af,hoppa, gewoon doen! en op vrijdag middag zijn we naar een andere haras gebracht om daar een weekend te verblijven, tot onze verrassing bleek daar een andere MM liefhebber uit europa te zijn, die was daar zaterdagochtend en ging zondagochtend weer naar huis, die dag hebben Yvonne en ik en de gasten uit europa heerlijk gereden, de mannen vonden een weekendje even wat anders,ook wel lekker.
Zoveel paarden gezien en zoveel gehoord over fokken, genetica etc, afijn ik had daar wel een maand willen blijven om nog meer kennis op te doen en te genieten van deze bijzondere mensen. afijn op maandag ochtend weer terug naar het eerste verblijf, ook weer heel fijn om daar te zijn, voelde meteen weer vertrouwd, diverse ritten gemaakt, ook een keer met de vrachtwagen met de paarden op pad om zo in een andere omgeving te kunnen rijden.
op zaterdags weer vliegen, naar Iguacu, naar de watervallen, deze indrukwekkende watervallen zowel een dag bewonderd vanaf de braziliaanse kant en of het niet genoeg was, zijn we ook een dagje in argentinie geweest om vanaf die kant ook de watervallen te zien, nog indrukwekkender dan vanaf de braziliaanse kant,na 2 dagen daar weer vliegen, dit keer richting de Pananal,
om vervolgens daar een weekje rond te reizen onder leiding van een gids, veel wildlive gezien, bijzondere mensen ontmoet, wat een gastvrijheid in dat land zeg!
wat mij vooral is bijgebleven is het verschil tussen arm en rijk en dat ze allen zo onwijs aardig en vriendelijk zijn, we hebben in super luxe gelogeerd en ook in armoede, maar overal zo hartverwarmend.
Voor de mensen die niet op de hoogte zijn:
18 mei is jhumpa begonnen met bevallen van haar 1e veulen, het veulen lag met de achterbenen niet goed waardoor de bevalling stagneerde. het veulen is tijdens de bevalling overleden, het bleek een vos merrie veulentje te zijn, jhumpa heeft veel complicaties erbij gekregen en had veel verzorging nodig.
De dag van vertrek is de arts nog bij haar geweest zodat we precies wisten hoe we haar moesten overdragen aan de vrienden die hier voor onze dieren gingen zorgen.
2 dagen voor terugkomst had jhumpa haar vulva geen speciale behandeling meer nodig, oftewel, bijna 6 weken na de bevalling.
Ze is stabiel maar nog niet hersteld, of ze ooit helemaal hersteld, is nog niet met zekerheid te zeggen, ik merkte ook in brazilie dat deze situatie heel veel met mij gedaan heeft, al mijn paarden zijn me onwijs dierbaar,maar met Jhumpa is het MM verhaal begonnen, toen ze nog geen 6 weken oud was, viel ik als een blok voor dat meisje, ik dacht toen nog dat ze al verkocht was, afijn na een aantal weken heb ik haar gekocht en is ze zo in mijn hart gekropen, in brazilie diverse keren emotioneel geweest, wanneer ik aan haar dacht.
Ze is op dit moment wel gewoon vrolijk, heb aub geen beeld van een zielig paard, alleen zijn er nog wat complicaties en zal ze nog veel tijd nodig hebben om hopelijk volledig te kunnen herstellen (wishfull thinking).
Rijden zit er voorlopig zeker nog niet in, of dat ooit gaat gebeuren, ik hoop t zo, ze blijft nog vooruit gaan gelukkig.
ik wil verder over de bevalling en de situatie daarna, niet in detail treden, mensen die meer willen weten, mogen me een pbtje sturen.
Inmiddels weer 2 weken aan t werk, ook wel lekker, ik heb het naar mijn zin op mijn werk, hoewel ik aan dagelijks paardrijden in brazilie,ook erg goed kon wennen.
Ik heb erg genoten van de keren dat ik heb kunnen helpen met trainingen van de paarden, met name een paar jonge hengsten die nog zoekende waren naar hun balans, het kriebelt dan toch weer bij mij merk ik wel.
Aldus...., een samenvatting van de maand juni.
