Als kind hoorde ik zulke uitspraken nog wel eens, dacht dat vooral oude mensen dat zeiden, ehm, inmiddels een herkenbare gedachte.
Zo liep ik zo ongeveer spontaan op een juli dag 5 jaar geleden, tegen een erg leuk veulen aan, op een, kan ik wel zeggen, bijzondere dag.
Dat jaar was mijn eerste jaar bij hulphond nederland, ik werkte er bijna een jaar, we zaten nog in het "oude pand" aan de kloosterstraat. In de ochtend was het gebruikelijk om de hondjes in de bussen te zetten en naar het bos te gaan, alles ging zoals vanouds tot ik een raar geluid hoorde in een bus, ik ben gaan kijken, zag een hond die letterlijk was omgevallen, verdere details ga ik hier niet neerzetten, maar we hebben direct actie ondernomen en helaas was die dag, deze hond, overleden.
Een zware enorm zure dag.
Aan het eind van die dag ging ik kennis maken met, voor mij, hele bijzondere paardjes. Nadat ik de veulens mocht bewonderen zijn we een ritje gaan maken.
Deze dag heeft er oa voor gezorgd dat we nu een kleinschalige haras hebben waar we dagelijks met veel plezier onze vrije tijd doorbrengen.
Wat me weer brengt bij 1 van mijn 1e zinnen, 1 van de veulens die ik heb gezien die dag, was Jhumpa, toen amper 4 weken oud. Na weken van twijfel en goed nadenken, hadden we besloten dat deze jonge dame bij ons mocht komen wonen.
in die 5 jaar is er veel gebeurd, veel gezien, veel geleerd en nog lang niet uitgeleerd.
Nu 5 jaar later is ze dragend van een bijzondere hengst. En kan ik heerlijke buitenritten maken met haar en is onze eerste les in de bak, een feit, deze was afgelopen zaterdag. Tijdens buitenritten rijd ik Jhumpa hoofdzakelijk in picada en soms media, in de bak rijd ik haar voornamelijk in draf, helemaal leuk :-D .
Ze is meer dan ik had durven dromen, zo veelzijdig, we gaan vast nog heel veel van elkaar leren.
Elk jaar komt er weer wat nieuws bij, inmiddels hebben we er een schuilstal bij en meer loopruimte en tevens de gelegenheid om voor een periode, een paard tijdelijk op te vangen of apart te zetten.
De paarden staan dag en nacht buiten, hebben een stuk bos waar ze in en uit kunnen lopen en waar ze op diverse plaatsen dmv zogenaamde slowfeeders, hun hooi krijgen.
We streven na een zo'n natuurlijk mogelijke manier van paarden houden, zodat de paarden veel beweging krijgen en alles in hun eigen tempo kunnen doen. We houden de paarden in de groep en daar waar nodig, voeren we dieren individueel bij, om ze vervolgens weer in de groep te zetten.
